| door John Keats | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| This living hand | ( Nederlandse vertaling: bron onbekend ) | ||||||||||||||||||||||||||||||||
|
This living hand, now warm and capable Of earnest grasping, would, if it were cold And in the icy silence of the tomb, So haunt thy days and chill thy dreaming nights That thou wouldst wish thine own heart dry of blood So in my veins red life might stream again, And thou be conscience-calmed—see here it is— I hold it towards you. |
Deez' hand die leeft, nu warm en vaardig Tot oprecht beroeren, zou, als hij koud was In de ijzige stilte van het graf Zo uw dagen plagen en uw droom verkillen Dat u uw hart bloedeloos zou wensen Dat in mijn ad'ren weer rood leven stroomt En uw geweten rein weer is - zie hier - Ik houd hem naar u op. |
||||||||||||||||||||||||||||||||
| door A.E. Houseman | door Achim v Arnim | ||||||||||||||||||||||||||||||||
| The land of lost content | uit 'Die zwei Blauen Augen' | ||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Into my heart an air that kills From yon far country blows: What are those blue remembered hills, What spires, what farms are those? That is the land of lost content, I see it shining plain, The happy highways where I went And cannot come again. |
Auf der Straße steht ein Lindenbaum, Da hab' ich zum ersten Mal im Schlaf geruht! Unter dem Lindenbaum, Der hat seine Blüten über mich geschneit, Da wußt' ich nicht, wie das Leben tut, War alles, alles wieder gut! Alles! Alles, Lieb und Leid Und Welt und Traum! |
||||||||||||||||||||||||||||||||
| door Peter Altenberg | door Peter Altenberg | ||||||||||||||||||||||||||||||||
| Seele, wie bist du schöner | Hier ist Friede | ||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Seele, wie bist du schöner, tiefer, nach Schneesturmen. Auch du hast sie, gleich der Natur. Und über beiden liegt noch ein trüber Hauch, eh' das Gewölk sich verzog |
Hier ist Friede. Hier weine ich mich aus über alles. Hier löst sich mein unfassbares, unermessliches Leid, das mir die Seele verbrennt... Siehe, hier sind keine Menschen, keine Ansiedlungen. Hier ist Friede! Hier tropft Schnee leise in Wasserlachen... |
||||||||||||||||||||||||||||||||
| door Gerard Komrij | door Huub Oosterhuis | ||||||||||||||||||||||||||||||||
| Atlas | Aan mijn vader | ||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Want zuiverheid verwekt hypocrisie. Gevoel baart modder. Openhartigheid Is onrecht. Rechtuit ligt in Krommenie. Het lam dat liefkoost is de wolf die bijt. Deemoed is razernij. In Nergenshuizen Ligt Allekanten. Hemels mededogen Is minder dan een punt. Minder dan luizen Zijn vredesduiven. Waarheid is gelogen. De deugd verdraait, de geestdrift deformeert, Het kloppen van het hart werkt als vervormer. Genegenheid schept haat. De aai bezeert. De Liefde ligt een uur gaans van De Wormer. |
Vastbesloten ben ik te blijven verlangen naar een eeuwig weerzien met mijn geliefden. ( aan al die mensen van wie ik houd ) |
||||||||||||||||||||||||||||||||
| door Heinrich Heine | door Friedrich Rückert | ||||||||||||||||||||||||||||||||
| Am Meer | Dass Sie hier gewesen | ||||||||||||||||||||||||||||||||
| Das Meer erglänzte weit hinaus Im letzten Abendscheine; Wir saßen am einsamen Fischerhaus, Wir saßen stumm und alleine. Der Nebel stieg, das Wasser schwoll, Ich sah sie fallen auf deine Hand Seit jener Stunde verzehrt sich mein Leib, |
Daß der
Ostwind Düfte Hauchet in die Lüfte, Dadurch tut er kund, Daß du hier gewesen. Daß hier Tränen rinnen, Dadurch wirst du innen, Wär's dir sonst nicht kund, Daß ich hier gewesen. Schönheit oder Liebe, Ob versteckt sie bliebe, Düfte tun es und Tränen kund, Daß sie hier gewesen. |
||||||||||||||||||||||||||||||||
| door ? | door Joost Zwagermans | ||||||||||||||||||||||||||||||||
| De afdaling | ...zag jij misschien.. | ||||||||||||||||||||||||||||||||
| De afdaling bestaande uit wanhoop en zonder voltooiing bewerkstelligt een nieuw besef dat het omgekeerde is van wanhoop want op wat wij niet kunnen bereiken, wat onze liefde ontzegt is, wat wij in ons voorbijstreven zijn kwijtgeraakt, volgt een afdaling eindeloos en onverwoestbaar |
…zag jij misschien dat ik naar
jou, dat ik je zag en dat ik zag hoe jij naar mij te kijken zoals ik naar jou en dat ik hoe dat heet zo steels, zo en passant en ook zo zijdelings - dat ik je net zo lang bekeek tot ik naar je staarde en dat ik staren bleef. Ik zag je toen en ik wist in te zien dat in mijn leven zoveel is gezien zonder dat ik het ooit eerder zag: dat kijken zoveel liefs vermag. |
||||||||||||||||||||||||||||||||
| TOP | |||||||||||||||||||||||||||||||||