|
In een wedstrijd, die niet ten volle aan de
verwachtingen beantwoordde, omdat na de rast beide partijen beneden de
middelmaat bleven, heeft Juliana haar eerste zege in het kampioenstournooi
bevochten. De blauw-witten zegevierden met 4-2 over Heracles, een
scorecijfer, waarop zij volledig aanspraak mochten maken. De eerste helft
van deze door 5000 toeschouwers bijgewoonden kampioenswedstrijd schonk nog
de meeeste voldoening en bevrediging, aangezien het gedemonstreerde spel
van goed, soms van zeer goed gehalte was en waarin vooral de snelle
Juliana-voorhoede zich onderscheidde door de wijze, waarop zij met
overrompelende en niet te stuiten aanvallen het Almelosche doel in het
nauw bracht. Stuk voor stuk was men in de Juliana-voorhoede toen goed op
schot en regende het schoten op Dekkers heiligdom, die in 't eerste
kwartier, tijdens Juliana's overdonderend begin, werkelijk eenige
doelpunten voorkwam, door snel en resoluut ingrijpen. Heracles zag zich
dan ook genoodzaakt de grootste aandacht aan haar verdediging te schenken,
wat niet wegnam, dat door toedoen van v. d. Veen en Veldhuis het
Juliana-doel niet ongemoeid in den «strijd werd gelaten, waarbij opviel,
dat Somers en Fohler niet heelemaal tegen de moeilijkheden opgewassen
waren. De Julianaverdedigers hadden er niet den juisten kijkop de door
Veldhuis c.s. gevolgde aanvalstactiek. De goed geplaatste passes van den
teruggetrokken v. d. Veen deden de verdedigers van de thuisclub een ietwat
wijfelende en afwachtende houding aannemen, die voor Pöttgens zeker
ernstiger gevolgen had kunnen hebhen, indien de bezoekers meer
doorstastendheid aan den dag hadden gelegd. In tegenstelling met Juliana's
enthousiasme vertoonde het door Heracles vertoonde spel weinig pit en
overtuiging, maar acht slaande op de zwakke oogenblikken, die Juliana's
achterhoede doormaakte, mocht de thuisclub blij wezen, dat Heracles het in
de eerste helft niet verder bracht dan twee doelpunten, waartegenover
Juliana er drie had geplaatst. De twee doelpunten van Heracles ontstonden
voornamelijk door het weifelende optreden van Juliana's defensie en mede
doordat Pöttgens twee malen niet snel genoeg reageerde of in het geheel
niet reageerde, kon Heracles op zeer gemakkelijke wijze twee malen den
stand op gelijken voet brengen. De tweede helft gaf een ander spelbeeld te
zien. Van den aftrap nam Heracles het spel in handen, forceerde als het
ware het spel, door zich met voorhoede en middenlinie zeer ver in de
vijandelijke linies te wagen, waarbij de Almelosche backs Koldewijn en
Schotveld een ver opgedrongen positie innamen. De buitenspelval, die zij
openzetten, was een doelmatig, maar ook voor hen zelf gevaarvol wapen, dat
zich tegenover de snelle Juliana-aanval niet straffeloos liet hanteeren.
Dat ondervonden de heeren aan den lijve, want terwijl Heracles' voorhoede
tevergeefs trachtte Juliana achter te overspelen, veroorzaakten de
uitvallen van Juliana slag op slag zeer gevaarlijke situaties voor het
Almelosche doel en het was meer geluk dan wijsheid, dat het in de tweede
helft slechts bij een doelpunt voor Juliana is gebleven. Het feit, dat
Juliana echter meer dan eens in de buitenspelval liep, scheen de
deugdelijkheid van de Almelosche tactiek te moeten aantoonen, maar door de
vele onderbrekingen van het spel wgens offside verloor de wedstrijd veel
van zijn bekoring, die hij in de eerste helft had gehad.
Overdonderend begin Juliana.
Nadat een minuut stilte voor de gesneuvelde Ned. soldaten ia acht was
genomen, bracht Veldhuis voor Heracles den bal aan het rollen, om den
eersten aanval op het Juliana-doel te zien doodloopcn. Nog voor dat
Heracles in de daarop volgende minuten gelegenheid kreeg zich in te
spelen, had Juliana haar gewonen competitievorm reeds gevonden. Razend
snel brachten Vroomen es. het leder in de buurt van het Almelosche doel,
waar Dekkers een kwartier lang een trommelvuur van schoten te doorstaan
had. Op de goed geplaatste voorzetten van Jo Vondenhoff stonden Vroomen en
W.Vondenhoff telkens gereed om Dekkers op een harden proef te stellen en
met een bewonderenswaardig élan stopte de Almelosche doelman de harde goed
gerichte schoten. Het duurde dan ook ruim een kwartier voor dat Jo
Vondenhoff gelegenheid kreeg Juliana de leiding te geven, nadat een als
schot bedoelde voorzet van Raaymakers in zijn bezit was gekomen. De
kalmte, waarmede Heracles dit doelpunt opnam, verraadde een groot
zelfvertrouwen en dit scheen gerechtvaardigd, want inderdaad slaagde de
rechtsbuiten Krabhuys er vrij spoedie in uit een voorzet van Jaarsma de
partijen op gelijken voet te brengen, zonder dat Fohler, Somers noch'
Pöttgens in staat waren geweest een doeltreffende poging te ondernemen dit
te voorkomen. Heracles scheen iets agressiever na dit doelpunt te worden,
maar Jaarsma en Veldhuis wisten niet van eenige zwakke oogenblikken in de
Juliana-defensie te profiteeren. De Heracles-vcrdediging, door Dekkers
goed geholpen, bleef zich taai te weer stellen, maar nadat Dekkers
geblesseerd raakte en door Groeneweg vervallen was, trok Vroomen na een
half uur spclens door de Almelosche verdediging heen om met een laag schot
Juliana de leiding te hergeven. Lang plezier had Juliana hiervan echter
niet, want na eenige vergeefsebe aanvallen van Heracles bracht een listige
pass van v. d. Veen de Juliana-achterhoede dermate van haar stuk, dat het
Dirkink geen noemenswaardige moeite kostte om Pöttgens het nakijken te
geven. Maar nu was het oogenblik voor Juliana daar om zich te doen gelden,
want terstond na de aftrap stormde blauw-wit als een wervelwind op het
Almelosche doel af, nu Koldewijn c.s. van hun stuk brengend en waarbij Jo
Vondenhoff de verwarring in de Almelosche gelederen benutte om Juliana
voor de derde maal de leiding te hergeven, 3—2. Met dezen stand brak de
rustaan.
De tweede helft viel tegen.
In de tweede helft scheen het even of de door Heracles gevolgde tactiek
het gewenschte succes zou hebben. De goed opgezette aanvallen van Heracles
brachten de Juliana-verdedigers knap in het nauw en het was te begrijpen,
dat het verdedigingsplan niet altijd volgens de regelen van de kunst werd
uitgevoerd. Opportuniteitsvoetbal deed opgang, maar allengs zou inzicht en
herstel van het onderling verband terugkeeren. Bij een zeer penibele
situatie voor Juliana's veste trapte Schlangen, onvermoeibaar als altijd,
een door v. d. Veen ingeschoten bal uit het door Pöttgens verlaten doel,
hetgeen voor Juliana het teeken was zich schrapper te zetten. Inderdaad
nam het Almelosche offensief in kracht af, maar Juliana slaagde er niet in
den bezoekers den weg naar het doel definitief te te sluiten. Het bleef
doorloopend een hardnekkigen strijd tusschen Juliana's defensie en het
aanvalsquintet van Heracles, waarbij de Julianaverdedigers, zich hersteld
hebbend, hun tegenstanders geen gelegenheid tot schieten lieten, zoodat
Pöttgens slechts bij hoogste noodzaak behoefde in te grijpen. Onder deze
omstandigheden moest Juliana het van zeer snelle aanvallen hebben, welke
steeds door het duo JoVondenhoff— van Kan voortreffelijk werden geleid.
Zeer gevaarlijke oogenblikken had 't Heraclesdoel te doorstaan en zoo kon
het gebeuren, dat in een oogenblik van groote verwarring voor de
Almelosche veste de spil Dekkers Juliana ongewild te hulp kwam door in
eigen doel te schieten, 4—2. Uit gelijke situaties ontstonden voor Juliana
meerdere kansen, maar door vrouwe Fortuna geholpen ontkwam het
Heraclesdoel meer dan eens aan een doorboring. Pogingen van Heracles om
zich langs Fohler en Somers, die door Misere goed terzijde werden gestaan,
heen te werken, bleven vruchteloos en 't einde kwam zoodoende met een 4-2
zege voor de thuisclub. |
