Laatste 3 maandjes |
Vorige pagina |
Die avond zat ik vrij relaxed op de bank. Een overbekende oude vertrouwde Star-trek film had ik gestart om me zelf een comfortabel gevoel te geven en ik was content met het feit dat Toby eindelijk weer wat had gegeten. En dat de bloedafname bij de dierenarts een paar uur eerder in de namiddag vrij goed en soepel was verlopen. Het feit dat die kleine clown daarbij spelletjes had gedaan met 'ome dokter' hielp daarbij. Zelfs brokken nam hij van hem aan. De eerste weigerde Toby nog. Voor de volgende ging hij zelfs netjes liggen of deed een high-five met de arts. In de auto naar huis had hij redelijk wat mini-brokjes uit het proefzakje gegeten die we van de praktijk hadden ontvangen en die Marion hem onderweg beetje bij beetje voerde. Thuis gekomen hebben we eerst zelf wat gegeten en vervolgens heb ik Toby nog uitgelaten. Rustig en niet ver hebben we nog één keer samen gewandeld. Een minuutje of vijftien á twintig. Wist ik veel dat het onze allerlaatste keer zijn, zo samen op pad. Onvergetelijk.
Marion vertrok voor haar
naailes en lukte het ook mij Toby van het proefzakje wat te voeren door de
brokjes als een spelletje op zijn pootjes te leggen. Ook van het vlees van
die middag dat hij eerder geweigerd had, at Toby met enige moeite nog een
aantal stukken uit mijn hand.
Terwijl ik teevee keek,
aaide en streelde ik dat lekkere zacht harige en vertrouwde lijfje dat
vlak naast me op de bank lag. Toby vond het blijkbaar zo lekker dat hij
uiteindelijk op zijn rugje ging liggen. En ik krauwde zijn borstje, zijn
buikje en aan de binnenkant zijn beentjes. 'Hier voel ik me veilig'
moet zijn laatste positieve gedachte zijn geweest. Ik zal het mijn
resterende leven lang koesteren als een laatste geschenk van onze dierbare
vriend.
Inmiddels waren we van de
dierenarts in Belgie overgestapt naar een dierenarts in Munstergeleen.
Niet alleen was deze op veel kortere afstand van ons vandaan maar deze zou
ook thuis komen indien dit op het laatste ogenblik noodzakelijk was.
Nog 3 maanden zou hij nog ons bij zijn. Drie heerlijke, veel te korte, kommervolle maanden. Toby bloeide snel weer op. Af en toe had hij duidelijk een mindere dag, maar dat was meestal maar van kortere duur. Hoewel we nauwelijks nog echt lange wandelingen van meer dan een uur hebben gedaan, namen we hem toch regelmatig mee naar het heuvelland. Op de grasvelden ging Toby regelmatig uit zijn bol. Eerst ergens intensief aan ruiken, dan ter plekke in de geur rollen – gelukkig steeds op droge plekken en niet in de vlaaien - en dan een naar ons toe, uitdagende spiraalvormige sprint trekken. Ik achter hem aan en je zag de pret gewoon uit zijn ogen stralen. In die instinctmatige zaken werd hij zelfs meer gedreven dan ooit. Op zijn rug in geur draaien, het graven naar muizen in holletjes. Het thuiskomen en dan ons uitdagen met een plastic flesje of speeltje. In de tuin achter de kikkers aan schieten zou gauw we de tuindeuren openden. Ook het bij de avondwandelingen onder de wagens in de buurt snuffelen en jagen naar klein wild werd nog intenser. En niet te vergeten het speurwerk bij de hondenschool. Daar was hij nu zowel fanatiek in zijn start en uitstekend in zijn resultaten waar hij voorheen altijd 'last' had van een 'dubbele agenda'. We waren absoluut verbaasd en verheugd hierover. Achteraf bezien zien we deze periode als een geschenk van Toby aan ons. Nog een korte periode alles uit dat zieke lijfje persen wat er in zat. We zijn zelfs nog met hem een paar dagen naar Zeeland op vakantie geweest. Daar deed hij het ook uitstekend. net als tijdens die zeer warme dagen die daar op volgden.
Hij sliep nu elke dag -
behalve in zijn laatste week - op het voeteneinde van ons bed, zelfs in
die super warme nachten in augustus toen wij beneden in de woonkamer ons
tijdelijk bedje hadden opgemaakt om met openstaande tuindeuren en ramen
nog een beetje verkoeling op te pikken. En meneer lag boven op bed waar
het zeker nog een paar graadjes warmer was. De laatste 2 weken werd het eten langzaam problematischer en we moesten variëren en kunst en vliegwerk uithalen om er voor te zorgen dat hij zijn voer nam. Nu begonnen ook andere symptomen op te spelen zoals een bloeding in zijn oog. Op zijn allerlaatste dag bij ons besloten we in overleg met de dierenarts nog eens bloed af te nemen en te kijken hoe het verder zou moeten. |
lees hier verder Afscheid >>> |