Welkom op johnnellen.nl ..Toby

In onze omgeving hebben hondenbezitters het uitstekend getroffen. En de honden vanzelf ook. De uitlaatmogelijkheden zijn met twee hondenweides, twee parken, de akkers met de vele paden, de uitlopers van de Kollenberg en een bosgebied erg ruim. Alles sluit min of meer op elkaar aan en ze beginnen vlak bij onze straat.

Jippie

Als we het over 'de Hondeweide' hebben dan bedoel ik deze die op 100 meter van bij ons huis vandaan ligt en waar Toby in zijn pub- en puberjaren het meest is opgegroeid. Hij ligt vlak naast de Duitse grens over de hele lengte van de wijk en is wel 600 a 700 meter lang.

Als nieuwe pup eigenaars vonden wij al snel aansluiting bij een groepje met allemaal jonge honden. Daar ontmoette Toby zijn beste vriendinnen. Doenja, een grote Ritchback teef en Maggie een eveneens grote Labradoedel dame (Jos, de eigenaar noemde haar altijd 'deze dame'). Casey de kooikerhond teef (zijn jeugdliefde tot aan haar sterilisatie) en zijn makkers Max en Sam. De eerste een vrije mollige terriër reu, de ander een bescheiden Friese Stabij reu.

aanvalluh!!

Rond 19.00u in de avond was het verzamelen geblazen en dan ging de hele bende los. Letterlijk.
Al snel waren we berucht als 'het groepje'. Want regelmatig doken onze 'dolle' honden de tuinen binnen aan de andere zijde van de hondenweide om bijvoorbeeld een kat achterna te zitten. Of om een konijn het leven zuurder en korter te maken. Dan schoot de hele 'posse' dwars over het veld de aangrenzende buurt in.

Meestal onder aanvoering van onze eigen Toby. Die had zijn jachtinstinct natuurlijk niet gratis bij een pakje boter gekregen en dat wilde hij wel even demonstreren. Hij was steeds


de eerste die er met een rot vaart van tussen ging. De rest blaffend in het kielzog. Wij maar roepen en gillen en fluiten en ons hart vast en de adem inhoudend wanneer die galopperende meute de straten over stak. Geen gehoor, 'aber es ist nog immer jut jejangen''. Korte tijd later was bijna iedereen weer 'ingevangen' behalve Toby die dan nog steeds ergens onbereikbaar tussen de heesters en de struiken onzichtbaar maar niet onhoorbaar 'aan het werk was'.	Hehe, effe stoom afblazen
Toen Doenja eenmaal volgroeit was, was ze zo groot dat Toby gewoon onder haar door kon lopen. Maar bij haar kon hij wel een potje breken. Nu begonnen ook zijn hormonen op te spelen. Hij duldde op een gegeven moment haast geen andere mannelijke honden in zijn buurt. Dan was het wel even uitkijken wie er nog meer op de weide rondliep. De weide werd geleidelijk het start of eindpunt van langere wandelingen die we meestal in de ochtend liepen. Vaak liepen we langs de akkers via Duitsland of richting de 'Kollenberg' omhoog. Boven op de heuvel had je dan een magnifiek uitzicht over de wijk en het aangrenzende landschap. Bij opkomende zon met dat geweldige uitzicht, samen met Toby los, was het zalig vertoeven. Slechts af en toe kwam je mensen tegen. Meestal met hun eigen hond. Ook het uitzicht op de akkerwegen was prachtig. Telkens weer afhankelijk van het licht en de standpunt, leek alles hoewel overbekend er steeds weer anders uit te zien. Even een paar momenten los van de rest van de wereld. ( Ik ben geboren in Kerkrade en woon in Sittard. In die laatste stad heb ik me nooit thuis gevoeld en in de eerste niet meer. Doch hier in het veld, op de weide, langs de akkers en natuurlijk in mijn eigen woning en dan samen met Toby, was ik thuis.- John )