|
De jonge Toby leerde al vrij vroeg om de trap te beklimmen. Die was gelukkig al die tijd met vloerbedekking bekleed. Dat gaf hem natuurlijk beter houvast en meer zelfvertrouwen dan wanneer het kale houten of kunststoffen treden waren geweest.
Wanneer we op vakantie een
gladde of te steile trap in ons huisje hadden dan barricadeerde we deze
met een tas of een stoel en dan sliep hij bij ons op het voeteinde en dan
zorgden we er voor dat hij niet naar beneden kon of hij sliep beneden op zijn kussen of in
zijn bench en dan sloten we beneden de trap af. Daar maakte hij
hij geen misbaar om. |
|
|
|
Voor hem was het Chanel nr 5 for Canine..
Dus in bad met die hap. Toby
hield niet van water. Dus ook niet van de badkamer. Dus... Oppakken die handel en naar boven dragen, want al hing je hem een biefstuk voor de neus, vrijwillig in bad daar hoefde hij niet over na te denken. Noppes, nada, not done, nein. Meestal liet ik al wat lauw water in de badkuip lopen waar ik hem dan in plaatste. En dan gingen zijn pootjes weid uiteen als om te zeggen, 'Kijk, ik pas daar helemaal niet in!' Als het hondje dan eindelijk klaar was met de poetsbeurt dan stond ie ongedurig voor de badkamer deur te dralen en draaien. We maken de deur open en wat gebeurd.? Toby vliegt de trap af. Letterlijk. |
|
De tijd die een mens nodig heeft om het woord 'PRRRRRRT' uit
te spreken was langer dan die kleine sneltrein nodig had om naar beneden
te spurten. Zijn linker achterpootje kwam in de draai naar links helemaal
niet eens aan de grond. Hup, meteen dook ie dan op zijn eten af. We hebben een vermoeden, dat als we iets zwaars van de trap af zouden gooiden dat het langer onderweg was geweest, dan dit hondje nodig had om van de trap af te stormen. |
|
