Waar zullen we eens gaan slapen?

Vorige pagina

Toby ging eigenlijk alleen maar naar boven om te slapen. Of om bij ons te zijn? Maar dat laatste weet je natuurlijk nooit. Want je kon er geen peil op trekken. Er waren maanden lange periodes dan sliep hij bij ons op bed, op het voeteneinde en dan was er weer een hele lange tijd waar Toby gewoon lekker beneden op de bank bleef slapen. Dan vroeg Marion zich af of hij nog wel van ons hield! : –)
 

Hei hot ich ut wel effe oes
 

Er waren dagen dan ging ie midden in de nacht naar beneden of op de overloop slapen en daar merkte je soms helemaal niets van. Maar net zo goed begon hij op de bank te meuren en werden we 's ochtends wakker met een hondje aan onze voeten.
Het was wel een geruststellend gevoel om te weten dat hij zo dichtbij was. Op het voeteneinde lag zijn handdoekje en dat was zijn plekje en net als een mens moest hij zich ook wel eens verleggen. Hierdoor kwam het voor, dat wanneer ik later dan Marion ging slapen (vrij vaak dus) Toby zijn makkelijkste houding al had gevonden. Languit met zijn koppie naar het raam, half scheef maar languit met zijn snuitje richting de deur of min of meer dubbel en dwars. Echter bijna zonder uitzondering op 'papa's' helft. Het dekentje lag er nog slechts voor de sier.

Ja, je kon hem met twee handen onder het lijfje voorzichtig verschuiven over de dekens en dat liet hij ook toe, vaak zonder zich te bewegen maar ik merkte dat hij dan meestal korte tijd later weer naar beneden ging. En ik wilde hem ook absoluut niet graag wakker maken. Met een beetje licht van mijn super ouderwets telefoontje maakte ik me eerst een tactisch beeld van de situatie. Vervolgens gebruik makend van de plek die over bleef kroop ik dan voorzichtig en zo stil mogelijk onder de lakens. Soms een been opgetrokken, soms twee. Af en toe de benen wijd gespreid. Dikwijls schuin met de voeten aan Marion haar zijde en het hoofd aan de andere kant. Daar was altijd wel een houding om de nacht door te brengen. 'Truste Toby'.

TOP